Dag 23: Van Travnik naar Kotor Varos

Zaterdag 4 juni

Vandaag weer een pittige fietsdag. Niet zozeer vanwege de afstand (zo’n 75 km), maar vooral door drie langere klimmen in combinatie met het warme weer (tot 35 graden) en de felle zon. Bestemming is Kotor Varos. En wat onbekende plek, maar een mooie tussenstop, omdat Banja Luka net wat te ver is om in 1 dag heen te rijden.

Vanwege de warmte vetrekken we op tijd; we zitten al voor 8 uur op de fiets. We moeten eerst een stuk over de drukke hoofdweg richting Turbe. Gelukkig omdat het zaterdag is nu niet veel vrachtwagens, maar toch wel vervelend fietsen. In Turbe slaan we af en krijgen een kleinere weg die met een redelijk percentage omhoog de bergen ingaat. Vandaag geen keien en gravel, maar mooi asfalt, dus het fietsen gaat wel een stuk makkelijker. Halverwege de klim stoppen we bij een winkeltje met koffie. We zijn inmiddels drijfnat van het zweet en het is fijn om even bij te komen. Als we aan de koffie zitten zien we tot onze verbazing aan de andere kant van de weg plotseling een beer! Het is een grote bruine van zeker 200 kilo en levensgevaarlijk. Hij loopt wat vervaarlijk heen en weer en af en toe gaat hij op zijn achterpoten staan en grijpt met zijn voorpoten wat in een boom.

Gelukkig voor ons en helaas voor hem zit hij in een kooi…. Iemand heeft dus dit beest in zijn tuin in een kooi rondlopen. Blijkbaar kan dat hier, maar het is eigenlijk schandalig dat iemand een beer zo kan opsluiten….

We fietsen verder en naderen de pas op bijna 1100 meter. Heel bijzonder dat we vlakbij de pas rijden waar we eergisteren reden, maar dat hier een heel andere wereld is. Geen dorpjes met mensen die op hun akkertjes werken, maar een prachtig vakantiegebied met overal vakantiehuisjes en bordjes die naar de ski-pistes verwijzen. Het maakt hier ook een alpine indruk met naaldbossen en frisse berglucht. Wederom denken we terug aan het mooie Reuzengebergte….

Na de pas dalen we af richting het noorden. Was de weg naar boven nog vrij druk, nu is er vrijwel geen verkeer. We rijden nu ook precies op de grens tussen het Bosnische deel van Bosnië en de Servische Republiek. De weg slingert mooi tussen de bergen en bossen en we hebben een heerlijke afdaling.

Net als de weg weer omhoog wil gaan, zien we links van ons in het dal aan de rivier een viskwekerij en restaurant liggen. Het ziet er niet erg open uit, maar we gaan toch het steile pad naar beneden om te kijken of we hier iets te eten kunnen krijgen. Het blijkt een prachtige plek, waar we heerlijk in de schaduw ons tweede ontbijt (of vroege lunch, het is half 11…) krijgen. Een mooi restaurant en terras en ook prachtige gelegen zo in het dal tussen de bossen.

Helemaal aangesterkt gaan we verder. We moeten nu weer omhoog naar het stadje Knezevo. Weer een klim van zo’n 400 meter omhoog, dus best pittig, zeker nu het al behoorlijk warm geworden is. Knezevo blijkt een weinig interessante plek, dus we rijden er doorheen zonder te stoppen. Wel veel leuzen op de muren en leegstaande huizen hier. We vermoeden dat er nog wel wat etnische spanningen hier zijn. We rijden nu over een wat grotere weg die zo het lijkt niet zo lang geleden is vernieuwd en verbreed. Niet heel fijn fietsen, ook al is de weg niet druk. Na nog wat op en af krijgen de laatste klim voor vandaag. We eten en drinken nog wat en rijden dan weer omhoog.

Best steil en geen mooie weg. Onderweg weer overal leegstaande huizen. De bevolking hier was voor 1990 ongeveer gelijk verdeeld tussen Kroaten, Bosniaken en Serviers. Nu is het vrijwel volledig door Serviërs bewoond. We vermoeden dat de leegstaande huizen van Kroaten waren, omdat we halverwege ook langs een kerkje rijden (het enige gebouw dat hersteld is).

Na weer een lange afdeling komen we aan in Kotor Varos.

We vragen bij een café of ze weten waar hier de appartementenverhuur is, we krijgen goed uitgelegd hoe we moeten rijden en vinden het appartement, naast een mooi gerstaureerde kerk. Moeder en twee kleine dochters kunnen ons niet verder helpen, de oudste dochter spreekt goed Engels en belt haar vader die ons vervolgens naar binnen laat. Weer een mooi plekje!

Aan het eind van de middag lopen we weer even het stadje in. Veel cafés en terrasjes, maar weinig gelegenheid om te eten. Uiteindelijk komen we bij een pizzeria terecht, schuin tegenover ons appartement. Erg leuk om het avondleven hier te observeren; tegen zonsondergang komt iedereen naar buiten om wat rond te lopen en op een terrasje wat te drinken. Erg gezellig.