Dag 27 naar Zagreb!

Woensdag 8 juni

’s nachts barst er een stevig onweer los, maar ons huis -en gelukkig ook de camper van Fokko en Wimke- houdt stand in de rukwinden. Als we ’s ochtends wakker worden is het bewolkt en een heel stuk koeler, maar wel droog. We kunnen dus na het ontbijt direct weer verder. Omdat het morgen erg slecht weer wordt willen we vandaag graag Zagreb bereiken wat wel een behoorlijke (100+ km) afstand is.

We nemen afscheid van Fokko en Wimke en gaan op pad. Het eerste uur is wat saai met regelmatig lange rechte stukken langs de dijk van de Sava onder een grijze lucht.

Tijd voor koffie, die we vinden bij een mooie uitspanning in het ooievaarsdorp Cigoc. Cigoc is lid van de Europese vereniging van ‘Ooievaars dorpen’. Vreemd genoeg geen Nederlandse gemeenten die hierbij aangesloten zijn. Ooie vaars zijn nu bij ons ook veel minder bijzonder dan 30-40 jaar geleden. Als ik naar het werk fiets kom ik bij Herxen en Windesheim altijd veel ooievaars tegen, maar blijkbaar voor de gemeente Olst-Wijhe geen aanleiding lid te worden van deze vereniging.

Bij het aanleggen voor de koffie komt Gerry echter niet goed uit haar pedaal en komt ten val. Gelukkig alleen maar schaafwonden en bij de goede koffie maakt veel goed. Wel bijzonder dat we sinds we weer in de EU zijn toch wel weer in een heel andere wereld zijn beland. Afgelopen nacht Nederlandse en Duitse toeristen bij ons onderdak en ook hier een hele groep uit Berlijn. In Bosnië waren we vrijwel altijd de enige toeristen van buiten de Balkan.

Na de koffie weer verder met als tussenstop Sisak. De weg wordt geleidelijk wat interessanter en we vorderen vlot. In Sisak, niet echt een interessante plek, weer even ravitaillering en dan weer verder. De route wordt nu weer veel mooier, slingerend langs de Sava door een afwisselend landschap met af en toe mooie dorpjes, vervallen landgoederen, overstekende varkens en diverse monumenten uit de Tito-tijd in verschillende stadia van onderhoud.

In het dorpje Velesevec nog een stop, dan door naar Velika Gradiska.

Velika Gradiska ligt nog zo’n 15 km van Zagreb en was in 2006 uitgekozen tot de mooiste stad van Kroatië en de een na mooiste stad van Europa! We zijn erg benieuwd. Als we er naartoe rijden merken we dat we steeds dichter bij Zagreb en de omliggende grotere plaatsen komen. Het rustige weggetje waar we op rijden wordt steeds minder rustig en na verloop van tijd rijden we met een permanente stroom auto’s en vrachtwagens naast ons. Niet echt fijn! Als we Velika Gradiska binnenrijden verandert dit niet veel, maar er is nu wel een fietspad op het asfalt geschilderd. Aan de linkerkant van de weg. Fijn dat er iets geregeld is, maar nu rijden de vrachtwagens rechts van ons langs wat ook wel weer wennen is…. Verder zien we mooie van Velika Gradiska niet echt. Als dit de mooiste stad van Kroatië was?

Een laatste koffie en dan de struggle om Zagreb binnen te fietsen. Ik had van Zagreb op basis van eerdere bezoeken het beeld van een wat slaperig provinciestadje, maar dat beeld is echt fout. Een kwart van de inwoners van Kroatië (ruim 1 miljoen) woont inmiddels in Zagreb of omgeving en er is in en rond de stad enorm veel verkeer. Alle wegen hebben meerdere rijstroken en overal staan of rijden auto’s. Af en toe zijn er strookjes geschilderd voor fietsers en op sommige plekken zijn zelfs prachtige fietspaden. Maar die eindigen dan weer net zo plotseling als ze beginnen. Onze navigatie doet zijn best om ons veilig de stad in de brengen en dat gaat traag, maar verder best goed. Op een gegeven ogenblik worden we naar een afgelegen modderpad geleid onder weer een groot viaduct door en fietsen we tussen bergen vuilnis. Alle andere fietsers rijden hier echter ook, dus het zal wel de beste -en waarschijnlijk enige- weg zijn om Zagreb in te komen. Er valt hier nog wat te doen voor fietsers zullen we maar zeggen. Veel respect voor alle fietsers hier en dat zijn er nog best wel veel.

Helemaal daas van alle verkeer, drukte, stank en lawaai komen we aan bij onze studio aan de rand van de binnenstad. Mooi plekje met ‘uitzicht op de botanische tuin’. Met voor de tuin echter nog wel een drukke weg helaas :-).

De fietsen passen mooi in de studio.

We knappen ons wat op en gaan de stad in om een hapje te eten. Na drie weken kleinere stadjes en platteland is het wel weer wennen, want het is hier een drukte van belang met overal restaurants en bars vol met toeristen uit de hele wereld. De city-trips zijn na Corona duidelijk weer helemaal terug! Wat ook onderdeel is van de cultuurshock is de muziek. Onderweg in Bosnië hadden we op ieder terras het idee dat het songfestival gaande was. Jengelmuziek, vaak te hard en voor ons gehoor veel van hetzelfde. Hier in Zagreb is de muziek zoals we gewend zijn; wat rock-achtige klassiekers die ons veel prettiger in het gehoor liggen.

We eten een lekkere curry bij een Indiaas restaurant (bijzonder: onderin het vegetarische gerecht blijken twee kippenpoten te liggen, lekker :-)) en lopen daarna nog een rondje door de stad. Ondanks de overload aan toeristen is Zagreb natuurlijk nog steeds een prachtige en gezellige stad waar het goed vertoeven is. We vermaken ons dan ook prima!