Dag 29: Van Zagreb naar Novo Mesto

Vrijdag 10 juni

Vandaag alweer de laatste ‘echte’ fietsdag. We gaan naar Novo Mesto in Slovenië waar de auto geparkeerd staat (hopen we :-)). Het is bewolkt, maar grotendeels droog, dus prima fietsweer. We pakken onze spullen en fietsen de stad uit. De eerste 15 kilometer zijn weer afzien met druk verkeer, stoepjes, stoplichten, wel/geen fietspaden, afgebrokkeld asfalt etc. etc. Maar we komen goed de stad uit. In Zapresic, het laatste Kroatische stadje voor de grens drinken we koffie. Er is hier -zoals ook op veel plekken in Duitsland en elders- een groot inkoopcentrum naast de stad gebouwd en daarmee zijn de meeste activiteiten uit de stad weggetrokken. Voor een kop koffie komen we dan ook terecht bij de supermarkt. Prima koffie, daar niet van, maar toch jammer van het stadje dat zo behoorlijk wegkwijnt.

Bijzonder van het eerste stuk dat we vandaag fietsen, dat ik zeer waarschijnlijk 40 jaar geleden precies hetzelfde stuk heb gefietst. Toen ook onderweg van Zagreb naar Ljubljana waarbij ik destijds de route langs de Sava volgde. Het is wel te lang geleden om nog iets van te herinneren, maar het idee is wel speciaal. Ook bijzonder is, dat we het eerste stuk ook langs de spoorlijn fietsen tussen Zagreb en Ljubljana. Over deze spoorlijn reisden we in de jaren ’80 ook een paar keer. Hier reden toen namelijk niet alleen de treinen naar Joegoslavië, maar ook die tussen Duitsland en Turkije en Griekenland. Meest epische trein was de ‘Hellas-Express’. Deze reedt rechtstreeks van Dortmund naar Athene, zo’n 3000 km. Daarnaast was er de Tauern-Orient Express, met wagons tussen München en Athene en Istanbul. We hebben bij onze reizen in die tijd regelmatig gedeelten van deze verbinding gebruikt en dat waren mooie ervaringen. Omdat iedereen lang in de trein verbleef (van Dortmund naar Athene duurde zo’n 48 uur) werd er in de trein echt geleefd. Het werd dan natuurlijk al snel een rotzooi met overal troep en smerige wc’s, maar het was ook gezellig met een mengeling van gastarbeiders en jongeren die met elkaar in de trein zaten. Eten en drinken werd gedeeld en we hebben ook wel eens een maaltijd gekookt in de trein met een camping-kooktoestel. Niemand die daar problemen in zag. Harder dan 70 km/u ging het niet, dus je had alle gelegenheid om lekker uit het raam te hangen en naar buiten te kijken. Het beeld dat we van Joegoslavië kregen was een land bestaande uit akkers met mais, dorpjes, beken en af en toe een stoffige stad.

Terug naar het nu en de fietstocht van vandaag. We gaan verder over een mooie maar vrij drukke weg tot aan de grens met Slovenië.

Over de grens komen we in Slovenië direct in heel andere sferen. Het is er veel landelijker en rustiger en voor het fietsen een stuk aangenamer. Wat opvalt is dat er op veel plekken waar we vandaag in Slovenië fietsen gewerkt wordt aan een prachtig fietspad. Nu nog niet gereed, maar voor de toekomst wel een aanrader.

In het stadje Brezice blijkt een prachtige oude brug te liggen met twee bogen over de Krka en Sava die hier samenkomen. Meer dan 100 jaar oud en nu alleen nog als fietsbrug in gebruik. Bij het begin van de brug ook veel informatie over de geschiedenis van het gebied (kolenwinning uit de rivier!) en de waterkrachtcentrale die hier in de Sava is gebouwd. Interessant om te lezen. Ook bij deze brug een mooie eetgelegenheid waar we een prima lunch krijgen.

Dan weer verder door het dal van de Krka onderweg naar Novo Mesto. Het dal is breed, de wind is in de rug, dus we schieten snel op.

Na een laatste stop in Sentjernej volgt nog een mooi stuk met wat heuvels en dan komen we aan in Novo Mesto. Prachtig hoe we hier het oude centrum kunnen binnenrijden over de oude brug. Mooi uitzicht over de rivier en de stad en we staan zo op het grote oude plein.

En dan is het natuurlijk spannend hoe we onze auto aantreffen. Staat hij nog in de parkeergarage? En zo ja krijgen we hem tegen redelijke kosten weer mee? We parkeren onze fietsen een stukje verderop en ik loop de garage in. De auto blijkt er nog te staan en op de betaalautomaat druk ik op het knopje ‘inrijkaart verloren’. De ‘straf’ voor de verloren inrijkaart is € 10,-. Ik stop een tientje in de automaat, krijg een uitrijkaart en kan de auto zo de garage uitrijden! Dat ging dus supermakkelijk!

We stoppen de fietsen en alle bagage achterin de auto en rijden naar het 12 kilometer verderop gelegen kuuroordje Dolenjske Toplice waar we een kamer hebben geboekt. Mooi relaxt plekje! Het is inmiddels mooi zonnig weer geworden en op een terrasje drinken we wat. Daarna een heerlijke vismaaltijd in ons hotel, waarbij we al wat plannen maken voor een volgende fietsreis :-)

Inmiddels is er een app-groep gestart van de Nederlandse Velo-city deelnemers. Er blijken meer deelnemers op de fiets onderweg te zijn naar Ljbuljana. Leuk om als we elkaar straks zien de ervaringen te delen!