Dag 21: Van Jajce naar Travnik

Donderdag 2 juni 2022

Voor vandaag hebben we een mooie route uitgezet van Jajce naar Travnik. Niet over de grote wegen door de dalen, maar over een kleine weg door de bergen, met een klim tot 1150 meter. Waarschijnlijk onverhard, maar hopelijk wel begaanbaar. Een beetje spannend dus of het lukt deze route inderdaad te rijden.

We nemen afscheid van het echtpaar van het appartement (‘willen jullie echt niet iets met ons drinken?’) en rijden direct het stadje uit over een grote brug over de Vrbas met uitzicht op de grote metaalfabriek hier waar ze aluminium auto-velgen produceren.

Dan een stukje grote weg, met wegwerkzaamheden, rijen vrachtauto’s en een tunneltje, maar als snel slaan we linksaf om langs een beekje de bergen in te rijden. Direct alweer een prachtig weggetje, slingerend tussen mooie huizen langs de kabbelende beek. Het doet ons hier af en toe erg aan Tsjechië denken, waar we ons vakantiehuis hadden in het mooie Reuzengebergte. Ook daar waren veel van dit soort weggetjes met vaak wat rommelige maar sfeervolle huizen en tuinen en mooie natuur rondom. En wat wel bijzonder is, is dat we hier regelmatig wat Tsjechisch spreken. Als men geen Engels spreekt blijkt dat een goed alternatief omdat het Tsjechisch en Bosnisch/servokroatisch best veel op elkaar lijken.

De weg wordt al snel onverhard, maar is redelijk goed onderhouden en we fietsen er dus prima op. Na een uurtje rijden hebben we een korte stop.

Hier splitst de weg en moeten we kiezen tussen een iets kortere maar steilere route, of een wat langere maar minder steile route. Er staat een bordje dat ons wat in verwarring brengt. Wijst het naar Travnik nu naar links of naar rechts? We vermoeden naar links, maar we kiezen er toch voor naar rechts te gaan. Dit is de minder steile route en het wegdek ziet er iets beter begaanbaar uit dan de route naar links.

We rijden verder door de bossen en het struikgewas. Na een scherpe bocht verlaten we het beekje en klimmen we al slingerend door de bossen verder omhoog. Het is tot nu toe goed te fietsen, de stenen op het pad zijn niet al te groot. Als we op 900 meter hoogte zijn openen de bossen zich en strekken glooiende velden zich voor ons uit, met prachtige uitzichten over de dalen om ons heen.

Er zijn ook twee kleine dorpjes, waar net als gisteren mensen druk zijn op hun kleine velden met gewassen. Ongelofelijk dat hier mensen wonen terwijl de enige mogelijkheid om hier te komen een hobbelig bospad is van 20 km. We genieten van het prachtige landschap en fietsen verder. Het pad wordt nu wel minder; modder en grotere stenen, dus het fietsen wordt er niet makkelijker op. Maar we zijn allang blij, dat het pad zoals gehoopt doorloopt en dat we de pas kunnen bereiken. Het laatste stuk naar boven is erg slecht en ik moet regelmatig een stuk lopen. Op de mountainbike zou dit een mooie uitdaging zijn, maar op een vakantiefiets met bagage is het niet meer te doen.

Eenmaal boven weer mooie open velden en dan een lastige, hobbelige afdaling die maar net te fietsen is. Wel met af en toe even afstappen om wat moeilijke stukken lopend te overbruggen. Dan komen we aan in een groter dorp. Een moskee met minaret en aangesloten op een asfaltweg en ook staan er een aantal auto’s.

Helaas geen café voor ons om wat te drinken, dus we rijden verder.

We dalen nu mooi af over het asfalt en hoeven alleen nog op te letten dat we de gaten ontwijken. Dan een volgend dorp met een winkel. We nemen wat te drinken en vervolgen dan onze weg en komen in de stad Turbe. Tijd voor een lunch! We hebben wel zin in pizza en er zijn diverse plekken waar we kunnen zitten. Er is zelfs een echte ‘pizzeria’, maar als we daar naar binnen gaan komen we in een soort maffia-café. Als we toch een pizza willen bestellen is het antwoord ‘only drink, no eat’, dus vertrekken we maar weer. Gelukkig is er aan het eind van de straat een prima en fris tentje waar twee vrouwen pizza’s voor ons gaan bakken. Heerlijk!

Het is nu niet ver meer naar Travnik, maar nog wel een vervelend stuk langs de grote weg die hier best druk is. We komen goed aan in de stad, maar moeten wel weer even wennen aan de stadse drukte. Na Karlovac is het voor het eerst dat we weer in een wat grotere stad zijn. Travnik heeft zo’n 55.000 inwoners en een heel gezellig centrum waar ook ons appartement zich bevindt. Het laatste stukje fietsen we over een stukje oude hoofdweg, waar we de eerste fiets-infrastructuur van Bosnië zien!

We vinden de beheerder van ons appartement die ons naar binnen laat en alles uitlegt. Alles lijkt prima, maar het internet blijkt wel erg beroerd. Dat wordt dus wat improviseren de komende dagen!

We frissen ons wat op een lopen een rondje door de stad, maar het is nog erg warm, dus we zijn snel weer thuis. Onderweg proberen we een veiligheidsspeld te kopen om de sim-kaart van de Iphone te kunnen wisselen. Dat blijkt moeilijker dan gedacht, maar een pakje met 6 grote oorhangers heeft ook 6 spelden, dus die nemen we mee :-)

Ik probeer met een Bosnische simkaart zo wat internet in het appartement te krijgen, maar dat lukt helaas niet. Later blijkt het met Gerry’s ipad wel te lukken en in de stad blijkt her en der een open netwerk van de gemeente te hangen. Ergste problemen dus opgelost!

Tegen de avond gaan we er weer op uit. Erg gezellig hier, met veel mooie oude gebouwen en mooie plekjes en doorkijkjes. We drinken een koffie in een ‘Bosnisch huis’ met islamitische traditie onder een mooie moskee.

Leuk om de verhalen te horen en een sfeervolle plek om koffie te drinken. Tot slot komen we terecht bij ‘het blauwe water’ een watervalletje waarlangs twee mooie restaurants staan. We eten hier heerlijk en lopen ’s avonds in het donker nog een rondje door de stad. Veel mensen nu op straat en erg gezellig!