Dag 14, naar Velika Kladusa in Bosnië-Hercegovina

Een van de effecten van het uiteenvallen van het voormalige Joegoslavië is dat je op de Balkan over korte afstanden veel landen kunt bezoeken. We waren al eerst in Slovenië, nu in Kroatië en gaan vandaag door naar Bosnië. Bijzonder hierbij is wel dat Slovenië en Kroatië lid zijn van de EU terwijl Bosnië samen met 5 anderen kleine staatjes geen lid zijn van de EU, terwijl ze er wel middenin liggen! Landen als China, Rusland, Turkije en arabische landen maken van die situatie gebruik door hun invloeden hier in Europa uit te oefenen. Voor Bosnië heeft dat als vervelend gevolg dat het land nog altijd instabiel is omdat met name de Serviërs die hier wonen zich willen aansluiten bij Servië en daarin ongetwijfeld vanuit Rusland de nodige support krijgen. We hopen dat we hier niets van zullen merken uiteraard….. Iets anders waar we mee te maken hebben zijn de verschillende valuta in de diverse landen. Slovenië heeft de Euro, Kroatië de Kuna en Bosnië de 'Convertibele Mark'. Die laatste munt is heel bijzonder, want komt nog voort uit Joegoslavië in 1992-1994. Er was toen sprake van een enorme hyperinflatie van '313 miljoen procent per maand!' en de Joegoslavische Dinar kon dus in de praktijk niet meer gebruikt worden. Omdat de Duitse Mark al veel gebruikt werd, werd dat eigenlijk het enige nog bruikbare betaalmiddel. De Duitse Mark bestaat al niet meer sinds de invoering van Euro in 1999, maar hier in Bosnië leeft hij dus nog voort! Net als bij de invoering van Euro is 1 Euro gelijk aan 2 Mark. 

Als we ’s ochtends uit Karlovac vertrekken is het weer een heerlijke dag! Iets minder warm dan gisteren en grotendeels zonnig. Als we onze spullen gepakt hebben starten we met een laatste kop koffie bij een van de vele café’s in de stad.

Erg mooi om het leven zo aan ons voorbij te zien trekken in een kalm Balkan tempo.

Eenmaal op de fiets starten we weer met een prachtig stuk door kleine dorpjes, heuvels, tuinen en kleine landerijen. Wat ziet het er allemaal mooi uit! Geleidelijk aan wordt het landschap echter leger en de weggetjes verlatener en steiler. Ergens in een weiland zien we een plekje dat ooit een tafel en bankje is geweest. Hier maken we gebruik van door daar even te pauzeren met een broodje en banaan.

Daarna weer verder en komen we aan bij de ‘weg nr 1’ niet vanuit Karlovac naar het zuiden voert richting de meren van Plitvice. Een erg drukke weg met veel toeristen waaronder ook een aantal Nederlandse ’70-plussers met camper’. We hoeven maar een klein stukje langs deze drukke weg, maar net genoeg om een wegrestaurant tegen te komen waar we wat kunnen lunchen. Daar maken we graag gebruik van, terwijl Gerry bezoek krijgt van een potentieel huisdier :-) 

Vervolgens verder richting Velika Kladusa, via Klokoc, waar een oud kasteel zou moeten staan. We gebruiken bij het navigeren in Naviki altijd de ‘racefiets’ instelling, waarmee je voorkomt dat je over onverharde paden komt. Dat werkte tot nu toe goed, maar nu niet meer. Het pad wordt onverhard, maar is verder prima door een mooi dal.

Maar het pad wordt wel steeds slechter en uiteindelijk is het helemaal overwoekerd en op de hellingen weggespoeld…dat is dus even zwoegen om vooruit te komen, maar uiteindelijk brengt het pad ons wel waar we naartoe wilden.

We fietsen door Klokoc en kijken goed om ons hen om het kasteel te spotten. Helaas…..we zien het niet en ook geen bordjes ernaartoe ofzo. Zou het wel echt bestaan? Onderweg wel veel lege vervallen huizen, waarschijnlijk nog een gevolg van de etnische zuiveringen uit de jaren ’90. Een droevige geschiedenis en triest dat deze gevolgen nog steeds zichtbaar zijn en de streek nog steeds gedeeltelijk ontvolkt is.

Daarna puzzelen we wat op de route (Naviki wil weer via een onverhard pad, wij niet) en komen aan in het dorpje Cetingrad. Als we hier genieten van een groot glas alcoholvrij bier zien we verschillende politiemensen hier rondrijden en rondlopen. We zijn dan ook al vlakbij de grens met Bosnië wat een EU-buitengrens is. Waarschijnlijk is de politie vooral actief om illegale immigratie te voorkomen.

Dan het laatste stukje naar Velika Kladusa. We proberen eerst (een beetje tegen beter weten in) de rechtstreekse weg te nemen, maar worden bij de grens teruggestuurd. Deze grenspost is alleen voor lokale bewoners. Dus rijden we een eindje om om bij de officiële grensovergang Bosnië binnen te komen. Onderweg veel politie die de grens (een klein beekje) in de gaten houden. Bij de grensovergang blijkt een behoorlijke rij te staan, maar wij nemen als fietsers de vrijheid om er langs te fietsen :-)  Niemand wordt boos en we zijn dus snel de grens over. Vlak over de grens loopt een gezin met kleine kinderen, die duidelijk als vluchtelingen onderweg zijn. Wat een treurig gezicht! En wat gaat er met ze gebeuren als ze zich melden bij de grens?

In Velika Kladusa vinden we ons hotel en na wat problemen met de boeking krijgen we ook een goede kamer.

's Avonds na het eten maken we nog een wandelingetje door de stad. Wel een wereld van verschil hier met Slovenië en Kroatië. Erg rommelig allemaal en veel 'jonge mannen met te grote en dure auto's'. Het autobusstation is volkomen vervallen en niet meer in gebruik.

Zou hier nog wel openbaar vervoer zijn? Verder wel gezellig met veel mensen op straat die een ijsje eten of een kop koffie drinken.