Dag 11: Naar Ljubljana

Directe aanleiding voor deze fietstocht was het internationale fietscongres ‘Velocity’ dat over een paar weken in Ljubljana gaat plaatsvinden. Een mooie gelegenheid om als je toch naar Ljubljana gaat voor dit congres om er een mooie reis omheen te maken. Een deel van deze reis zit er nu bijna op, maar het volgende deel gaat beginnen: samen met Gerry op de fiets door de voormalige Joegoslavië-landen. We fietsten drie jaar geleden al eens vanuit Hongarije via Roemenië naar Servië, Kosovo en Albanië. Toen bleek het af en toe eigenlijk te heet om te kunnen fietsen. Dus dat was ook een reden voor deze reis om nog net voor de hoogzomer hier rond te reizen met hopelijk wat aangenamere temperaturen.

Het voormalige Joegoslavië, nu ‘de Balkans’ zoals ik laatst iemand hoorde zeggen, is een van de fascinerendste gebieden van Europa. In de jaren ’70 en ’80 een redelijk welvarend en ontwikkeld gebied. Politiek was Joegoslavië onder leiding van Tito een onafhankelijk land dat een voortrekker was van de ‘niet-gebonden landen’ waartoe ook India, Indonesië en Egypte behoorden. Een van de hoogtepunten waren de Olympische spelen die in 1984 in Sarajevo plaatsvonden. In de jaren ’90 braken echter de diverse oorlogen uit, met als resultaat grote verwoestingen en voortdurende haat en nijd, die het hele gebied hebben teruggeworpen. Uitzonderingen vormen Slovenië en Kroatië die aansluiting kregen bij de EU. De overige 6 balkanlanden zijn nog zoekend naar hun toekomst en onderlinge samenwerking. Een mooi beeld hiervan geeft de serie ‘De tranen van Tito’ van Iva Bicanic. Haar uitzending over Slovenië (https://www.npostart.nl/de-tranen-van-tito/26-12-2021/BV_101406657) laat zien dat het ook voor Slovenië nog een zoektocht is hoe om te gaan met het verleden en de toekomst.

Vandaag dus naar Slovenië! Na de overnachting op de camping Breznik stap ik al vroeg op de fiets.

Het is bewolkt en dat is voor de foto’s wat minder, maar voor het fietsen wel fijn. Zeker omdat er nog een aardige pas, het Seebergsattel, op het programma staat.

Het Seebergsattel blijkt een fantastische weg om te fietsen. Een mooi dal met af en toe grote rotspartijen, mooie dorpjes onderweg en het grootste deel bijna geen verkeer.

Heerlijk fietsen dus, ook omdat de stijging tot maximaal ca. 7-8% gaat en dat fietst nog net fijn. Ik geniet dan ook volop van de mooie omgeving, de natuur en het lekkere fietsen. Af en toe is het zo stil dat ik alleen de vogels en het vallen van mijn zweetdruppels nog hoor. Eenmaal boven sta ik op de grens met Slovenië. Ik maak een paar foto’s en dan weer naar beneden.

Het mooie is dat ik maar ca. 25km omhoog heb gefietst, maar wel 50 km naar beneden mag. Na de eerste steilere afdaling gaat het dus heel geleidelijk naar beneden over een prachtige weg langs het riviertje de Kokra.

Als ik eenmaal de bergen uit ben, volgt er een soort vlakte die ook wat afloopt richting de Sava, waaraan Ljubljana ligt. Het landschap wordt wat saai met wat verlopen dorpjes. En dan staat er het bordje ‘Lubljana’ langs de weg. Ik ben er!

Maar moet nog wel 9 km verder fietsen voor de bestemming bij het centrum. Die laatste 9 kilometer lijkt Ljubljana niet de meest aantrekkelijke stad. Stoffig, drukke wegen, slechte fietspaden….Geen pretje om hier te fietsen. Maar zonder problemen bereik ik het geboekte appartement. Vijf minuten nadat Gerry was gearriveerd! Erg leuk om elkaar hier weer te zien en bij te praten over alle belevenissen van de afgelopen 10 dagen.

Vanuit het appartement lopen we eind van de middag de stad in en dan laat Ljubljana zich van een heel andere kant zien. Mooie parken, prima fietspaden waarop veel gefietst wordt en een heel gezellig centrum. Fijn ook om na een paar dagen vergrijsd platteland en kleine dorpjes weer in een levendige stad te zijn met veel jonge mensen. We praten gezellig bij en maken de plannen voor de eerste etappes van de ‘Tour de Balkans’ die we willen gaan maken.