Dag 25: Vertrek uit Banja Luka

Maandag 6 juni 

Na een warme avond en nacht blijkt het ’s ochtends lekker afgekoeld buiten. Ook is de zon weg, dus prima weer om nog een tweede blik op Banja Luka te werpen. Als we de stad weer inlopen, komen we eerst langs een grote kerk in aanbouw.

We kijken hier ook op uit als we uit het appartement naar buiten kijken. Onze verhuurder vindt het maar niets: 'in plaats dat ze fabrieken bouwen, bouwen ze kerken....'.  We lopen de stad weer in bezoeken het museum van moderne kunst. Het is gehuisvest in een oud stationsgebouw en als we aankomen worden voor ons de lichten aangedaan. Dat is overigens vaak zo bij de musea hier, veel belangstelling is er doorgaans niet….. We zien wat bijzondere schilderwerken en daarnaast een expositie "De toekomst herhaalt zich meer dan de geschiedenis";

een hele serie producties rondom de grote oorlogsmonumenten die na WO2 in Joegoslavië zijn gebouwd. Dit zijn vaak monstrueuze beelden/gebouwen en deze lenen zich blijkbaar goed om op verschillende manieren te worden verwerkt in films en andere uitingen. Belangrijkste boodschap: niet onze geschiedenis, maar de interpretatie ervan bepaalt onze toekomst. Interessant, zeker met in het achterhoofd de verschillende interpretaties van de Bosnische geschiedenis, maar ook als je denkt aan alle argumenten rondom de oorlog die nu in Oekraïne wordt gevoerd.

Na dit bezoek ga ik op zoek naar een kapper en Gerry bekijkt het oude kasteel dat zich bij de rivier de Vrbas bevindt.

Een kapper vind ik niet (wel veel vrouwenkappers en een mannenkapper, maar die was helemaal vol), Gerry ziet onderweg nog een mooie overdekte markt.

Na een koffie terug naar ons appartement, lunchen, spullen pakken en onze fietsen ophalen bij de garage van de verhuurder. Met hem nog kort een gesprek over Banja Luka. Hij woonde al tijdens de oorlog hier in Banja Luka en begint ook direct over de parallellen met de oorlog in Oekraïne; iedere partij leeft in zijn eigen waarheid, terwijl de juiste waarheid er meestal ergens tussenin ligt.

Wat hij ook vertelt is daar waar hij nu woont en waar ook ons appartement staat gebouwd vroeger een kazerne-terrein was. Nu dus een mooie woonwijk en dat is toch wel vooruitgang :-)

Dan weer op de fiets! Een niet al te lange, maar bijzondere etappe, want we rijden het grootste gedeelte langs een drukke uitvalsweg uit Banja Luka. Veel te genieten is er dan ook niet onderweg, maar wel waarderen we erg het fiets-/voetpad dat er ligt. Hierdoor komen we veilig verder, al moeten we wel iedere 20 meter stoepje op – stoepje af. Onderweg komen we nog langs het treinstation van Banja Luka. Een groot gebouw uit de jaren ’80 dat nu staat te verstoffen voor de paar treinen die er nog rijden. Bosnië-Herzegovina is weliswaar één land, maar eigenlijk gaat het land alleen over buitenlandse politiek. Alle praktische dingen en dus ook het treinvervoer zijn de verantwoordelijkheid voor beide delen Srpska Republika en de Bosnische Federatie. Tussen beide delen rijden daardoor geen treinen en in elk deel apart worden slechts een paar lijnen bediend. Wel weer een treurig gezicht dit vervallen station en dito omgeving.

Na ruim een uur fietsen komen we in het stadje Laktasi en gaan we even van de grote weg af. We nemen een koffie in een café, vernoemd naar Gavrilo Prinzip. Prinzip was een Servisch nationalist die in 1914 de Oostenrijkse troonopvolger neerschoot en daarmee de aanleiding vormde voor WO1. Hier in Srpska Republica blijkbaar populair genoeg om een café naar te noemen.

Tegenover het café blijkt zich een mannen-kapper te bevinden, dus ik kan alsnog even mijn haar laten bijwerken.

Goed, snel en voordelig (€ 5,-) geknipt stappen we weer op de fiets voor de laatste 10 kilometer. Het is deze etappes wat puzzelen om de route en overnachtingsmogelijkheden wat op elkaar af te stemmen, want in grote gebieden zijn geen hotels over andere mogelijkheden. We hebben daarom nu een motel langs de grote weg. We komen er veilig aan en blijken dan bij een grote trouwlocatie te zijn. Hier kunnen we dus overnachten, maar als we ons aamelden blijken de kamers eerst nog te moeten worden opgeruimd na de bruiloft van de avond ervoor. We moeten een half uurtje wachten, daarna nog een kwartier en na anderhalf uur kunnen we dan eindelijk in onze kamer terecht. Maar het was het wachten wel waard, want het blijkt een prachtige en grote kamer te zijn met zelfs verschillende kleuren plafond-verlichting. We installeren ons en hebben ondertussen contact met Fokko en Wimke. Zij zijn met de camper onderweg naar Bosnië en we gaan proberen morgen een ontmoeting te arrangeren. Erg leuk!

Begin van de avond aan tafel op het weinig sfeervolle terras voor ons motel.

Gelukkig wel erg lekkere gerechten. We genieten ervan!