Dag 1: het vertrek naar Schierke

In 1982, 40 jaar geleden maakte ik mijn eerste grote fietstocht. Van Winschoten naar Ljubljana, via Wenen en Hongarije. Toen een groot avontuur, vooral ook door het stuk door Hongarije. Een land achter het ijzeren gordijn waarvoor je van tevoren een visum moest aanvragen.

Nu in 2022 opnieuw het idee naar Ljubljana te fietsen en van daaruit samen met Gerry nog een tour door Slovenië, Kroatië en Bosnië. Er is veel veranderd in 40 jaar tijd. Het ijzeren gordijn verdween en het land dat toen mijn bestemming was -Joegoslavië- bestaat ook al lang niet meer. Maar voor een fietstocht zal ook veel hetzelfde zijn gebleven. Het zoeken naar mooie kleine weggetjes, bakkers om onderweg een broodje te halen en hopen op mooi fietsweer; niet te warm, droog en wind in de rug :-)

In 1982 was ik onderweg met mijn eerste ‘sportfiets’ een stalen Franse Peugeot PX8 met een Franse Simplex derailleur met 2x5 versnellingen; nu met een -ergens in het verre oosten in elkaar gelaste- ‘Ortler Geneve’ met een Shimano XT derailleur met 3x10 versnellingen. De Peugeot heb ik na deze fietstocht nooit meer gezien. Hij is per trein teruggereisd naar Nederland en daar ergens op een terrein van NS gestolen….

Omdat ik niet heel veel tijd heb om naar Ljubljana te fietsen plan ik een route vanaf Hannover. Daardoor kan ik door onbekende gebieden in Thüringen en Tsjechië rijden en vermijd ik de bekende stukken door Nederland en het Ruhrgebied. Misschien dat ik ook ergens een stuk met de trein zal gaan, afhankelijk van het weer en de zin. De routes plan ik in Naviki, waarmee je makkelijk (tussen-)bestemmingen kunt toevoegen. Ik gebruik de instelling ‘racefiets’. Hiermee krijg je geen onverharde paden.

Etappe 1 13 mei 2022

Ik vertrek vroeg van huis, want neem de eerste trein naar Hannover, die uit Deventer vertrekt om 6.15.

Het kopen en reserveren van een fietskaartje voor deze trein kostte wat moeite, maar nu heeft mijn fiets wel een prima plek. In Nederland als enige, vanaf de Duitse grens komen er meer fietsers en fietsen bij. De tijd vliegt voorbij en na wat lezen, dommelen en een kop koffie ben ik om half 10 in Hannover. Achter het station stap ik op met als eerste bestemming Schierke am Brocken om daar te overnachten in ons vakantiehuis daar.

Het is niet druk in de stad en overal zijn redelijk goede fietspaden. Al na 2 kilometer verdwijnt de route in een groot bos/stadspark. Een goede start!

Het weer is vrij fris. Er staat een stevige zuidwestenwind en de zon schijnt slechts af en toe. Omdat ik naar het zuidoosten fiets heb ik de wind soms mee en soms tegen. Voor de afwisseling wel prima. Als het stadsgebied van Hannover achter me ligt beginnen de grote akkers van Nedersaksen. Wijds, winderig en niet heel spannend. Alleen de koolzaadvelden fleuren het landschap wat op. De dorpen waar ik doorheen rijd hebben betere tijden gekend. Bakkers en anders winkels zijn overal verdwenen en veel huizen staan leeg en mensen op straat zijn een uitzondering.  Logisch in het land waar het gezegde luidt ‘als de afstand die je moet overbruggen groter is dan de lengte van je auto, dan neem je de auto’.  Bij de wat grotere dorpen staat aan de rand soms een grote supermarkt waar iedereen met de auto de boodschappen komt halen.

Naarmate ik vorder wordt het landschap geleidelijk wat interessanter. Iets meer glooiend met soms in een beekdal een mooie grote ‘Hof’.

Na zo’n 85 km fietsen krijg ik een eerste blik op de Brocken.

Bijzonder hoe ver deze berg zichtbaar is. Hij lijkt nu dichtbij, maar ik moet nog 45 km fietsen voordat ik in Schierke aan de voet van de berg ben.

In Vienenburg wil ik wat eten. De bakker vind ik niet, dus neem ik een broodje bij de döner zaak. Ook prima. Dan door naar Schierke. Ik passeer de grens tussen Nedersaksen en Saksen-Anhalt, de vroegere grens met de DDR.

Het kan aan mijn verbeelding liggen, maar het landschap lijkt ten oosten van deze grens nog steeds anders te zijn. Meer kleine, onbewerkte percelen grond, de wegen wat kleiner en meer slingerend en de dorpjes Abbenrode en Stapelburg authentieker dan de dorpen in Niedersaksen. Mooier dan de stukken eerder op de dag! En als ik Ilsenburg binnenrijd is het echt heel mooi met prachtige huizen en gebouwen langs het meer en langs de Ilse de Harz in.

Ik denk slim te zijn door niet de route via Wernigerode te nemen, maar al in Ilsenburg de berg op te rijden. Dat is wat korter en ik weet dat de onverharde weg goed te fietsen is. Met bagage is het echter toch wel wat stijl en de weg komt een stuk hoger dan ik gedacht had. Pittig dus, maar uiteindelijk ben ik tegen 6 uur in Schierke.

Ik bewonder de vorderingen van de verbouwing van ons huis. Momenteel is het dak in de maak en dat gebeurt gründlich. Zo te zien moet het een paar meter sneeuw moeiteloos kunnen houden :-). Gerry is ook in Schierke, dus we gaan gezellig uit eten. Wel bijzonder om als eerste bestemming van een fietsvakantie je eigen huis te hebben.